Het vergeten meisje van Barcelona
Haar vader kocht een riem waar hij extra spijkers in liet verwerken. Zo probeerde hij het temperament van `Maria Rosa kapot te slaan.
Dit verhaal gaat over een Spaanse familie die vlucht tijdens de burgeroorlog en blijft steken op de berg Montjuïc in Barcelona. Maria Rosa groeit op tussen het afval, achter de muren die de ‘barracas’ (krottenwijken) scheiden van de stad Barcelona. Ze speelt op het kerkhof en bij de steengroeve waar de bewoners van de barracas stenen houwen voor de bouw van de Sagrada Familia. Honger, misbruik en mishandeling, voor Maria Rosa helaas aan de orde van de dag. Als twaalfjarig meisje werkt ze zes dagen per week, vaak zonder te hebben gegeten, in de porseleinfabriek. Ze belandt uiteindelijk door haar huwelijk in Nederland. Ook daar verloopt haar leven tragisch. Haar overleving heeft zij te danken aan het flamencodansen.
In dit boek lees je over het vergeten hoofdstuk van Barcelona. De krottenwijk die plaats moest maken voor de bouw van het Olympisch stadion en het Olympisch dorp. Over het harde leven tijdens de post-Franco periode. Je reist mee door de Spaanse geschiedenis aan de hand van het tragische leven van Maria Rosa. Overlevingskracht, doorzettingsvermogen en de onuitputtelijke drang naar het dansen naar de zon: dat is het leven van Maria Rosa.
Achtergrondinformatie
Toen Jasmijn Derckx eind 2021 het verhaal van de 82-jarige Maria Rosa Puigvert Sanchez hoorde via haar kleindochter Luna Frieser aarzelde zij geen seconde. Dit verhaal moest worden verteld vond zij. En zo reisde zij binnen enkele weken naar Barcelona. De meeste mensen kennen de heuvel Montjuïc van het Olympisch stadion en het Mirómuseum. Bijna niemand kent het verhaal van de ‘barracas’, de krottenwijken van Barcelona. Op de heuvel Montjuïc woonde in de post-Franco periode ongeveer dertigduizend mensen in houten en lemen huisjes.
Maria Rosa kwam daar in 1948 samen met haar ouders aan. Zij wilden naar Frankrijk vluchten maar bleven steken in Barcelona. Maria Rosa groeide op onder erbarmelijke omstandigheden. Honger, misbruik, mishandeling. Als twaalfjarig meisje werkte zij zes dagen in de week in een porseleinfabriek en liep kilometers per dag om naar haar werk te gaan. Ze wist niet dat deze fabriek was gebouwd op een van de bunkers uit de burgeroorlog. Maria Rosa trouwde met een Nederlander en kwam zo in Nederland te wonen. Hoe zij uiteindelijk als flamencodanseres in de Verenigde Staten terecht kwam lees je in dit verhaal. Over de kracht van een Spaanse vrouw die ondanks alle tegenslag in haar leven bleef dansen naar de zon.
Jasmijn Derckx zocht de plekken op waar zij als meisje leefde en werkte en verdiepte zich in de Spaanse geschiedenis zodat het verhaal van Maria Rosa een reis door de tijd wordt. Zij ontdekte in Barcelona een vergeten hoofdstuk: het leven in de barracas. Door het schrijven van dit boek wil zij een eerbetoon brengen aan de bewoners die plaats moesten maken voor de bouw van het Olympisch stadion.
Een voorbeeld voor vrouwen als het gaat over overlevingskracht, moed en empowerment.
Hieronder een sfeerimpressie van de reizen naar Spanje
